ಹೀಗೊಂದು ಅಲ್ಬಮ್ ಕಥೆ

ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ನನ್ನ ಎರಡನೇ ಮಗಳ ಮದುವೆಯ ಇಪ್ಪತ್ತೊಂದನೆಯ ವಾರ್ಷಿಕೋತ್ಸವವಿತ್ತು. ಲಾಕ್ ಡೌನ್ ಇದ್ದ ಕಾರಣ ಹೊರಗೆ ಹೋಗುವ ಮಾತೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಏನೋ ಕೆಲ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳ plan ಆಗಿತ್ತು. ನಾನು ಅವರ ಮದುವೆಯ ಅಲ್ಬಮ್ ತೆಗೆದು ನೋಡಲೆಂದು ಹೊರಗಿಟ್ಟಿದ್ದೆ. ಇಪ್ಪತ್ತು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಏನೆಲ್ಲಾ ಬದಲಾವಣೆಗಳಾಗಿವೆ ಎಂಬುದನ್ನು ನೋಡುವದು ನನ್ನ ಉದ್ದೇಶವಾಗಿತ್ತು. ಅದನ್ನು ಸಾಕಷ್ಟು ಮಜಾ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಒಂದೊಂದೇ ಪುಟ ತೆರೆದು ನೆನಪುಗಳನ್ನು ಮರಳಿ ಮರಳಿ ಮೆಲುಕು ಹಾಕುತ್ತಾ ಹಸಿರಾಗಿಸಿಕೊಂಡದ್ದಾಯಿತು. ಅಲ್ಬಮ್ ತುಂಬಾ ದೊಡ್ಡದಿದ್ದು ಒಂದೇ ಸಲ ನೋಡಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ, ಮತ್ತೆ ನೋಡಿದರಾಯಿತು ಎಂಬ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಎತ್ತಿ ಅದರ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ತೆಗೆದಿಟ್ಟಿರಲಿಲ್ಲ. ಇಂದು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಕೆಲಸಗಳು ಒಂದು ಹದಕ್ಕೆ ಬಂದಾಗ ಆರಾಮಾಗಿ ನೋಡಲು ಕುಳಿತರೆ ಆದದ್ದೇ ಬೇರೆ. ಆ ದಿನ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಗಮನ ಮದುಮಕ್ಕಳ ಹಾಗೂ ಇನ್ನಿತರ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳಲ್ಲಿಯೇ ಸೀಮಿತವಾದ್ದರಿಂದಲೋ ಏನೋ ಬರಿ ಸಂತಸದ ಗಳಿಗೆಗಳನ್ನು ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸಿ ಫೋಟೋ ನೋಡಿರಬಹುದು ನಾವು. ಇಂದು ತೆರೆದರೆ ಢಾಳಾಗಿ ಈ ಇಪ್ಪತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ನಮ್ಮನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೋದವರು ಎದ್ದು ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದರು.

ಬಡತನವಿದ್ದರೂ ಸ್ವಾಭಿಮಾನ ಧನನಾದ ಅಪ್ಪ / ಕೈಯಲ್ಲಿ ಅಷ್ಟೊಂದು ಏನೂ ನೀಗದಿದ್ದರೂ

‘ ಅವ್ವಾ’ ಎಂಬ ಒಂದೇ ಕರೆಗೆ ಹಾಜರಾಗುತ್ತಿದ್ದ ಅವ್ವ,/ ಅವ್ವನ ಚಿಕ್ಕ ಪುಟ್ಟ ಅನುಪಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಅವಳ ಕೊರತೆ ಒಂದಿಷ್ಟೂ ಕಾಣದಂತೆ ನೋಡಿಕೊಂಡ ಚಿಕ್ಕಮ್ಮ/ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪಂದಿರು, ಆಪತ್ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಸದಾ ಸಾಥ್ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದ ಬಂಧುಗಳು ಎಲ್ಲ ಸೇರಿ ಸಂಖ್ಯೆ ಹತ್ತಿರ ಹತ್ತಿರ ಇಪ್ಪತ್ತೈದು ಮೀರಿದಾಗ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಕಿರಿ-ಕಿರಿಯನಿಸಿ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಸಂಕಟ ಶುರುವಾಯಿತು. ಸಮಾರಂಭಗಳಲ್ಲಿ ಅವರೆಲ್ಲರ ಸ್ವ ಪ್ರೇರಣೆಯಿಂದ ಭಾಗವಹಿಸುವಿಕೆ/ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನ/ ನಿರಂತರ ಮುಂದಾಳತ್ವ, ಅಮೂಲ್ಯವಾದ ಸಲಹೆಗಳು/ ಹಿರಿತನ ಎಲ್ಲವೂ ಕಣ್ಣುಮುಂದೆಯೇ ಸಧ್ಯ ನಡೆದ ಸಿನೆಮಾ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ತೆರೆದು ಕೊಂಡಿತು. ಮದುಮಕ್ಕಳ ಉಪಸ್ಥಿತಿ, ಸಂತಸ, ಹುರುಪು ಕ್ಷಣಕಾಲ ಗಮನ ಕಳೆದುಕೊಂಡು ಯಾವದೋ ಕಾರಣಗಳಿಗೆ ನಮ್ಮಿಂದ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ದೂರವಾಗಿ ಹೋದವರ ಗುಂಗಿನಲ್ಲಿ ಮನಸ್ಸುಖಿನ್ನವಾಗತೊಡಗಿತು ಸುಮಾರು ವರ್ಷವೊಂದು ಮಿಕ್ಕಿ ಕೊರೋನಾದಿಂದಾಗಿ ಸಾವಿನ ಸುದ್ದಿಗಳನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಲೇ ಕಳೆಯುತ್ತಿರುವ ಇಂದಿನ ದಿನಗಳಿಗೆ ಮನಸ್ಸು ಯಥಾವತ್ತಾಗಿ ಮರಳಿತು.

ಕುಟುಂಬ ಸದಸ್ಯರು/ಬಂಧುಗಳು/ ಸ್ನೇಹಿತರು/ ನೆರೆಹೊರೆಯವರು/ ಪರಿಚಯಸ್ಥರು/ ಸಹೋದ್ಯೋಗಿಗಳು/

ಯಾರೆಲ್ಲ ನಮ್ಮನ್ನು ಅಗಲಿದ್ದರೋ ಅವರೆಲ್ಲರ ನೆನಪುಗಳು/ ಒಡನಾಟ ಗಳು/ ಘಟನೆಗಳು/ ಮಾತುಗಳು ಮನಸ್ಸನ್ನು ಗಾಸಿಗೊಳಿಸಿ ಹಣ್ಣಾಗಿಸಿದವು. ಮದುವೆಗಳು ಸಾವಿರ ಬರುತ್ತವೆ, ಹೆಚ್ಚು ಹೆಚ್ಚು ಸಂಭ್ರಮದಿಂದ

ಆಚರಿಸಲ್ಪಡುತ್ತವೆ, ವಿಜ್ರಂಭಣೆಯೂ ಹತ್ತಾರು ಪಟ್ಟು ಹೆಚ್ಚೂ ಇರಬಹುದೇನೊ!!! ಆಪ್ತರ ಸಾವೂ ಕೂಡ ಹೊಸದಲ್ಲ. ಎಲ್ಲರೂ ಎಲ್ಲ ಕಾಲಕ್ಕೂ ಅನುಭವಿಸುತ್ತಲೇ ಬಂದಿರುವ ಅನುಭೂತಿ.

ಆದರೂ ಅಲ್ಬಮ್ ನ ಪುಟಗಳು ಈ ಸುಖ- ದುಃಖ ಗೋಳನ್ನು ಒಂದೇ ಪುಟದಲ್ಲಿ, ಒಂದೇ ಫೋಟೋದಲ್ಲಿ ಸರಿಸಮನಾಗಿ ತೆರೆದಿಟ್ಟು ನಿಜವಾದ ಜೀವನ ದರ್ಶನ ಮಾಡಿಸಿದ ಪರಿ ಅನನ್ಯ… ಇಂದಿನ ಆಧುನಿಕ ಜೀವನ ಶೈಲಿಯಲ್ಲಿ, ಎಲ್ಲರಿಗೂ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಹೊಣೆಗಾರಿಕೆಯನ್ನು ಹೊರಲೇಬೇಕಾದ

ಅನಿವಾರ್ಯತೆಯಿಂದಾಗಿ ಕುಟುಂಬದ ಸದಸ್ಯರು ನಿರಾಳವಾಗಿ ಒಂದುಕಡೆ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಸೇರಲು ಸಮಯದ ಅಭಾವವೂ ಒಂದು ಪ್ರಮುಖ ಕಾರಣವಾಗಿದೆ. ಕೋವಿಡ್ ಕಾಲದ ಕಳೆದ ಒಂದು ವರ್ಷವಂತೂ ಒಂದು ‘ಜೀವಮಾನ’ದ ಪಾಠಗಳನ್ನು

ಸದ್ದಿಲ್ಲದೇ ಕಲಿಸಿದೆ, ಇನ್ನೂ ಕಲಿಸುತ್ತಲೇ ಇದೆ. ಆ ಕಾರಣಕ್ಕೂಉಪಾಯವಿಲ್ಲದೇ ಸಮಾರಂಭಗಳು Event management ದವರ ಪಾಲಾಗಿ ಆಗಿನ ಮುಕ್ತ ವಾತಾವರಣ ಇಂದಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು ದುಬಾರಿ ಕನಸು ಎಂಬಂತಾಗಿದೆ. ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಮಾತು. ಯಾವುದನ್ನೂ ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುವದಾಗಲೀ/ ವಿರೋಧಿಸುವದಾಗಲೀ ನನ್ನ ಉದ್ದೇಶವಲ್ಲ. ಒಂದೊಂದು ಕಾಲಘಟ್ಟದ ದಿನಗಳು ಸರಿದಂತೆ ಆಗುವ ಬದಲಾವಣೆಗಳನ್ನು ಉಸಿರೆತ್ತದೇ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಲೇ ಬೇಕಾದ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ ಯತ್ತ ನನ್ನ ನೋಟವಷ್ಟೇ…

“ಅಂತೂ ಕಭೀ ಖುಷೀ…ಕಭೀ ಗಮ್…”